FCI

SHAR PEI Wzorzec FCI Nr 309
źródło: „Wzorce Ras – Molosy, Szwajcarskie Psy Pasterskie,
Rasy Pokrewne; Grupa II FCI, Sekcja 2, 3, 4″.
Wydawnictwo: Związek Kynologiczny w Polsce, Warszawa 2001.

KRAJ POCHODZENIA: Chiny

DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 14.04.1999

PRZEZNACZENIE: Pies myśliwski i stróżujący.

KLASYFIKACJA FCI: Grupa 2 Sznaucery, pinczery. molosy, szwajcarskie psy pasterskie, rasy pokrewne. Sekcja 2. l Molosy, typ dogowaty. Nie podlegają próbom pracy.

WYGLĄD OGÓLNY: Aktywny, zwarty pies średniej wielkości, o kwadratowej sylwetce. Pofałdowana skóra na czaszce i kłębie, małe uszy i „hipopotamia” kufa nadają mu unikalny wygląd. Psy większe i mocniejsze niż suki.

ISTOTNE PROPORCJE: Wysokość w kłębie Shar Pei’a jest niemal równa długości ciała, mierzonego od łopatki do guza kulszowego. zwłaszcza u psów. Długość kufy jest niemal równa długości czaszki.

GŁOWA: Raczej duża w stosunku do wielkości tułowia. Skora na czole tworzy zmarszczki przechodzące na policzki i niżej tworząc podgardle.

MÓZGOCZASZKA:
CZASZKA: Płaska i szeroka.
STOP: Umiarkowany.

TRZEWIOCZASZKA:
NOS: Duży i szeroki, pożądany czarny, ale każdy kolor dopuszczalny stosownie do umaszczenia. Szerokie, rozwarte nozdrza. KUFA: Charakterystyczna dla rasy. Szeroka od nasady do wierzchołka nosa, nigdy zbieżna. Wargi i kufa dobrze wypełnione. Wybrzuszenie u nasady nosa dopuszczalne.
PYSK: Pożądane niebiesko-czarne, – język, podniebienie, dziąsła i wargi. Różowe plamy na języku dopuszczalne. Cały język różowy w wysokim stopniu niepożądany. U psów o jasnym umaszczeniu cały język jest jednolicie lawendowy.
SZCZĘKI/ZĘBY: Szczęki mocne, dokładny zgryz nożycowy, tzn. górne siekacze szczelnie przykrywają dolne i są pionowo ustawione w szczękach. Wypełnienie dolnej wargi nie powinno być na tyle duże aby wpływało na zgryz.
OCZY: Ciemne, w kształcie migdałów, o groźnym wyrazie. Jaśniejsze oczy dopuszczalne przy jasnym umaszczeniu. Skóra, fałdy i włosy otaczające oczy nie mogą zaburzać funkcjonowania oczu i powiek. Jakikolwiek ślad podrażnienia gałki ocznej, spojówki albo powiek w wysokim stopniu niepożądany. Oczy wolne od entropium.
USZY: Bardzo małe, dość grube, w kształcie trójkątów równobocznych, lekko zaokrąglone na końcach, wysoko osadzone, końcówki skierowane w stronę oczu, osadzone dokładnie nad nimi, szeroko, przylegające do czaszki. Stojące uszy w wysokim stopniu niepożądane.
SZYJA: Średniej długości, mocna, dobrze osadzona na łopatkach. Luźna skóra pod szyją, ale nie przesadnie.

TUŁÓW: Fałdy skóry na tułowiu u dorosłego psa w wysokim stopniu niepożądane, oprócz fałd na kłębie i u nasady ogona, gdzie są one umiarkowanie wykształcone.

LINIA GÓRNA: Lekko opadająca za kłębem; dalej wznosi się nieznacznie do lędźwi.

GRZBIET: Krótki, mocny.

LĘDŹWIE: Krótkie, szerokie, lekko wysklepione.

ZAD: Raczej prosty.

KLATKA PIERSIOWA: Szeroka i głęboka.

LINIA DOLNA: Lekko uniesiona w partii lędźwiowej.

OGON: Gruby i okrągły u nasady, stopniowo zwężający się do końca. Bardzo wysokie osadzenie ogona jest cechą charakterystyczną rasy. Może być noszony wysoko i zakręcony, ściśle skręcony albo słabo zwinięty noszony na boku. Brak lub skrócenie ogona w wysokim stopniu niepożądane.

KOŃCZYNY PRZEDNIE: Proste, średniej długości, o mocnym kośćcu. Skóra na przednich kończynach bez śladu fałd.
ŁOPATKI: Umięśnione, ustawione ukośnie.
NADGARSTKI: Lekko pochylone, mocne i elastyczne.

KOŃCZYNY TYLNE: Umięśnione, mocne, umiarkowanie katowane, oglądane z tyłu prostopadle ustawione do podłoża i równolegle do siebie. Fałdy skóry na udzie i podudziu, śródstopiu podobnie jak zgrubienia skóry na stawach skokowych niepożądane.
PIĘTY: Nisko ustawione.

ŁAPY: Średniej wielkości, zwarte, nie płaskie. Palce dobrze wysklepione. Na tylnych łapach brak ostróg.

RUCH: Pożądanym ruchem jest kłus. Krok swobodny, wyważony. dynamiczny z długim wykrokiem, mocnym napędem tylnych kończyn. Łapy stawiane nieco zbieżnie przy zwiększonej szybkości. Sztywny krok niepożądany.

SZATA:
WŁOS: Charakterystyczny dla rasy: krótki, szorstki i szczeciniasty. Włos jest prosty i nastroszony, ale na kończynach najczęściej przylegający. Brak podszerstka. Włos różnej długości od l do 2,5 cm. Nigdy nie korygowany.
UMASZCZENIE: Wszystkie jednolite kolory oprócz białego dopuszczalne. Ogon i tylna strona ud może być jaśniejsza. Ciemniejszy odcień na grzbiecie i na uszach dopuszczalny.

WIELKOŚĆ: Wzrost: 44-51 cm w kłębie (17,5-20 ins)

WADY: Każde odstępstwo od wzorca należy traktować jako wadę. Jej ocena powinna być proporcjonalna do stopnia tego odstępstwa.

POWAŻNE WADY:

• Zgryz inny niż nożycowy (niewielki tyłozgryz dopuszczalny)
• Niewypełniona kufa.
• Plamisty język (nie dotyczy różowych plam).
• Duże uszy.
• Nisko osadzony ogon.
• Włos dłuższy niż 2,5 cm.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:

• Płytka kufa z wyraźnym tyłozgryzem; przodozgryz.
• Cały różowy język.
• Dolna warga zawinięta tak, że zakłóca prawidłowość zgryzu.
• Okrągłe, wyłupiaste oczy.
• Entropium, ektropium.
• Skóra, fałdy albo włosy zakłócające normalne funkcjonowanie oczu.
• Stojące uszy.
• Skrócony ogon lub jego brak.
• Ciężkie fałdy skóry na tułowiu (oprócz kłębu i nasady ogona) i kończynach.
• Niejednomaściste umaszczenie (albinotyczne, pręgowane. łaciate, czarne podpalane, czaprakowe).

UWAGA: Psy muszą mieć dwa, normalnie rozwinięte jądra, w pełni usytuowane w mosznie.

Jakakolwiek widoczna ingerencja chirurgiczna (zwłaszcza dotycząca warg i powiek) powoduje, że pies nie podlega ocenie.